خیلی بده که نو کر اربابشو نبینه   حتی واسه یه لحظه کنارش ننشینه
خیلی بده که نوکر اربابشو نبینه   بدتر اونه که ارباب نخواد اونو ببینه
خیلی وقت است که انگار همه چیز یکرنگ شده است
دیگر کمتر از شور و عشق با قی مانده است
گویی فاصله ها روز به روز بیشتر می شود فاصله هایی که من ان را بر می دارم
قدم هایی که مرا از تو دور می کند ..دور کرده ...تو را گم کردم
خیلی وقت است که تو را گم کردم
تو درلایه لای روزهای هفته غریب بودی و جمعه که می شد
شاید .. اگر ... نمی دانم شاید انروز به یاد تو بودیم
اما دیگر جمعه ها هم  انگار برایمان با دیگر روزهای هفته فرقی ندارد
آقا ...آقا تو را گم کرده ایم ..تورا لابه لای گناهانمان که ما را از تو جدا کرده
لابه لای روز مرگی هایمان گم شده ایم
و هیچ خیالمان هم نیست!!!
چه روزها که فریاد می زنیم اللهم عجل لولیک الفرج
اما دروغ می گوییم .. قسم به حضرت زهرا دروغ می گوییم
نمی دانم این همه دروغ در همه ی این سال ها که تو غایب هستی را چگونه تاب اورده ای؟!!
خیلی سخت است خیلی که بگویند تو را دوست دارند و اما عمل نه.. چگونه تاب اوردی و میاوری؟
خیلی سخت است مولا..
پسر فاطمه عمریست بیابانگرد است...
آقا آمده ایم که بگوییم خطا کردیم بگوییم که اگر چه از تو دور شدیم تو ما را رها نکن و از ما دور نشو
می دانم این عادت کریم نیست آنقدر مهربانی که اگر دعای تو نبود......خودم میدانم..خیلی چیزها از دعای توست
جمعه ها  آقا.. دیگر مثل قبل نیست
می دان که شاید عهد ها را فراموش کردیم ...شاید هم شکستیم..
اما اقا با همه ی بدی هایمان ...با همه ی بی وفایی هایمان ...با همه ی اینها ..تو را دوست داریم
این را که نمی توانی بگویی نه!!!
می دانم ..می دانم دوست داشتن کافی نیست ..تنها به زبان نیست
اما دعایمان کن که همانی شویم که لبخند رضایت تو را ببینیم
آقا دیگر هیچ چیز مثل قبل نیست
این روزها درد غریبی مارا بیچاره کرده است
دیگر در کوچه و خیابان احساس آشنایی ندارم
همه چیز و همه کس غریبه اند  همه چیز نا آشناست
آقا انگار همه تو را فراموش کرده اند ..خود را فراموش کرده اند
خیلی دنیا را جدی گرفته اند برای آن میخندند و برای از دست دادنش اشک می ریزند ..
آقا..آقا ..حرف های ما که تمامی ندارد..مانند غریبی تو!
دعایمان کن ...که قدمی بر داریم برای دولت کریمه ات
اول از خود شروع کنیم..دعایمان کن که از شر نفس و شیطان بر آییم.
تا مهدوی شویم.

تو را غائب نامیده‌اند، چون ظاهر نیستی، نه اینکه حاضر نباشی.

غیبت به معنای حاضر نبودن، تهمت ناروایی است که به تو زده‌اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان ظهور و حضور را نمی‌دانند.

آمدنت که در انتظار آنیم، به معنای ظهور است نه حضور و دل‌شدگانت که هر صبح و شام تو را می‌خوانند، ظهورت را از خدا می‌طلبند نه حضورت را.

وقتی ظاهر می‌شوی، همه انگشت حیرت به دندان می‌گزند و با تعجب با خود می‌گویند که تو را پیش از این هم دیده‌اند؛
و راست می‌گویند، چرا که تو در میان مایی، زیرا امام مایی.

جمعه که از راه می‌رسد، صاحب‌دلان دل از دست می‌دهند و قرار از کف می‌نهند و قافله‌ی دل‌های بی‌قرار، روی به قبله می‌کنند و آمدنت را به انتظار می‌نشینند.

* * * * *

نویسنده متن بالا را نمی‌شناسم، اما ترنم کلماتش با دل بازی می‌کرد و روح را هوایی.

و ای مولای من، فطر را عید می‌گیریم، اما تا تو نیایی، عید برایمان بی‌معناست...

عیدتان مبارک.                                          بچه های قلم