«ان‏ الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم‏» .
گفتیم آن روزی که غیبت صورت گرفت، باز باعثش مردم شدند، مردم یک کاری کردند که نعمت ازشان سلب شد و آن روزی که حضور پیدا بشود قبلش مردم عوض شده‏اند، «ذلک بان الله لم یک مغیرا نعمة انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بانفسهم‏».
یا می‏گوید: «ان عدتم عدنا» .اگر شما برگردید ما برمی‏گردیم
، گاهی هم در توبه را باز می‏کند و خدا لطفی می‏کند در آنجا و می‏گوید: «تاب‏ علیهم ‏لیتوبوا»
ملاحظه وضعیتشان و ضعفشان را کرده است، نظری کرده است، اجازه داده است که دلشان بشکند و توبه کنند، آن هم جایگاه خودش را دارد. پس اصل غیبت که شروع شد از ناشکری شروع شد!!!،
 کاری با امام یازدهم کردند شیعیان که با هیچ ‏کدام از امامان نکردند!،
 یک نامه‏ای به ایشان نوشتند که پولهایی را که ما خدمتتان فرستادیم شما مقدارش را به ما بگویید در «تحف العقول‏» حضرت پاسخشان را اینطوری دادند که اگر این امامت امر مستمری است چرا این سؤال از یکی از پدران من نشد، چرا آنها متهم به این معنا نشدند؟ بعد از آن حضرت نپذیرفت و دستور فرمود پرده سیاهی در اتاق ایشان آویختند، مردم می‏آمدند از پشت پرده سؤال می‏کردند و می‏رفتند. این هم پرده غیبت است. این حرکت است، چون خدای تعالی می‏توانست آسمانها و زمین رادر یک لحظه خلق کند اما آنها را شش روزه آفرید، در روایت داریم که  برای «تانی‏» است، خداوند «تدرج‏» را دوست دارد، این متین‏تر است. پس اول غیبت کبری است‏با نواب لاعلی التعیین [غیرمعینی]، که حضرت دیگر تعیین نمی‏کنند، قلوب مردم به سمتی برود و آمادگیشان و ساخته‏شدنشان برای ظهور، معنای انتظار این است که هم خودش را فرد آماده کند برای پیوستن به آن حضرت، و هم دیگران را برای این کار تشویق کند و برای این کارمقدمات اماده کند.
در یک مثال کوچک می‏شود اینطوری مثال زد، امام راحل، قدس‏ سره، در نجف بود و مردم آرزو داشتند بیاید ایران، همکاری با او می‏کردند با اینکه در بینشان نبود، نوارش را تکثیر می‏کردند، صحبتش را اشاعه می‏کردند، ذکر خیر او می‏کردند.

کاش با هم انقلابی دگر برپا کنیم...باذکر یا مهدی و با رمز یازهرا. انشاالله