خسته ام قطره به قطره بشمارم باران د وست د ارم كه بر اين خاك ببارم باراند وست د ارم كه د لي از شهر و د يارم بكنم بروم سر به بيابان بگذارم باران زرد نه، سبز نه، آميزه اي از سبزم و زرد بس كه د ر هم شد ه پاييز و بهارم باران تو نمي آيي و من اين همه خاكي شد ه امتو اگر باشي با خاك چه كارم باران ؟د اروئئ نيست، خد ا! قاصد كي بود اي كاش كاش مي شد به نگارم بنگارم باران نسل د ر نسل، د لم د ر عطش خواند ن توست آه اي زمزمه ايل و تبارم باران خسته ام خسته از اين قول و قرارم باران كه نمي آيي بر سنگ مزارم باران خسته ام از خود م و هر چه كه باقي ماند ه است گله د ارم گله د ارم گله د ارم باران علي د اود ي
